Η Ευρωπαϊκή Ένωση βιώνει μια ριζική επιστημική και κοινωνική αλλαγή. Ο τρόπος με τον οποίο επικοινωνούμε, παράγουμε, κοινωνικοποιούμαστε, ακόμη και κυβερνούμε, διαμορφώνεται από ιδιωτικές ψηφιακές υποδομές.
Άνθρωποι απ τόπους τόσο διαφορετικούς όσο η Ισπανία και η Πολωνία διοχετεύονται μέσω των ίδιων ιδιωτικών αγωγών στον πολιτισμό, σε θέσεις εργασίας και σε πιθανούς ερωτικούς συντρόφους. Μια υπερ-ελευθεριακή εκδοχή του καπιταλισμού κατάφερε να κατακτήσει τη δημόσια σφαίρα. Τα δεδομένα, μια αφηρημένη, ακατάλληλη και ασαφής έννοια, έχουν γίνει το κλειδί για την κατανόηση των συνθηκών που επιτρέπουν την αναπαραγωγή του κεφαλαίου.
Πρόσφατα, οι συζητήσεις σχετικά με την ευρωπαϊκή ψηφιακή κυριαρχία έχουν αποκτήσει δυναμική. Αντιμέτωπη με μια τεράστια πίεση από τις γαλλογερμανικές εθνικές βιομηχανίες ποτ υποστηρίξουν τα συμφέροντά τους στην ψηφιακή οικονομία από την μέσω του οικονομικού προστατευτισμού επίθεση του Τραμπ και το οικονομικό άνοιγμα του Σι Τζινπίνγκ, που την περικυκλώνει η ΕΕ προσπαθεί να επιβάλει μια άποψη που μας γυρίζει πίσω στο ιδρυτικό της σενάριο: την προώθηση του μεγαλύτερου δυνατού ανταγωνισμού που θα επιφέρει την άνθηση των ευρωπαϊκών μεγάλων επιχειρήσεων.
Αντίθετα, η δική μας πρόταση είναι μια Δημοκρατική Τεχνολογική Ανάπτυξη που δεν θα διαμορφώνεται από τους κανόνες της αγοράς, αλλά θα εμπνέεται από τις ιδέες της αλληλεγγύης, της συνεργασίας και της διανομής του πλούτου. Μια τεχνολογική ανάπτυξη με επίκεντρο την κοινότητα, η οποία θα βασίζεται σε δημοκρατικές ψηφιακές υποδομές. Ένα δίκαιο οικοσύστημα όπου μπορούν να αναπτυχθούν τεράστια δίκτυα συνεταιρισμών. Ένας χώρος όπου η λογική που διέπει τις ψηφιακές υπηρεσίες είναι η κοινή ευημερία, ο σεβασμός των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και όχι τα κέρδη των άψυχων μετόχων. Ένας χώρος όπου έννοιες όπως η ψηφιακή οικονομία δεν θα ταυτίζονται με την παραπληροφόρηση, την εξόρυξη δεδομένων και πόρων ή τις αλγοριθμικές διακρίσεις.
Πρώτον, τα νέα τεχνολογικά εργαλεία μπορούν να αποτελέσουν μια ευκαιρία για την πρόοδο των διαδικασιών εκδημοκρατισμού και διαφάνειας που απαιτούν τα θεσμικά όργανα.
Δεύτερον, τα θεμέλια μιας ψηφιακής οικονομίας πρέπει να βασίζονται σε δημόσιες υποδομές και πρέπει να διασφαλιστεί ότι οι πολίτες μπορούν να επωφελούνται πλήρως από τις δυνατότητές της.
Τρίτον, ο μόνος τρόπος για να ανακτηθεί ο δημοκρατικός έλεγχος των κλαδικών πλατφορμών είναι η συλλογική ιδιοκτησία αυτών των υποδομών από δημιουργικούς φορείς, οι οποίοι πρέπει να έχουν την ικανότητα να οργανώνονται σε πολιτικό επίπεδο για να σχεδιάζουν και να δημιουργούν θεσμούς ικανούς να κοινωνικοποιούν τα οφέλη της ανθρώπινης δράσης στη φύση.
Μπορείτε να βρείτε τον ηλεκτρονικό φάκελο με τα κείμενα στο κάτω δεξιό μέρος (έκδοση για τα κινητά τηλέφωνα) στα «Έγγραφα» (αγγλικά, PDF).
Introduction: A Clash between models: USA, China, and the European Union
Silicon Valley doctrine
Adam Smith in Beijing? Chinese’s path to digital capitalism
European Union, the road to the colony
Part I: Europe’s Third Way
Building a new old Single Market
The Ordoliberal Dogmas of the Juncker Strategy: The Limits of Antitrust Policy
Tax on digital services, pillars of a new social order?
The limited political dimension of privacy regulation
European Artificial Intelligence Strategy, Digital Sovereignty or Empty Words?
Europe’s Battle for Discourse
Part II: The Franco-German axis
Macron’s Start-up Nation
The hype of the German Industry 4.0
Part III: The Gaia-X project, fake technological sovereignty
What to do?